Kalendarium Białej

990 r. – Ziemia bialska przechodzi pod panowanie polskiego księcia Mieszka I, znane są z tego okresu grodziska w Białej (Czulus), Śmiczu, Chrzelicach. Na podgrodziach rozwija się rzemiosło w produkcji żelaza, ceramiki, tkactwa, kamieniarstwa i złotnictwa. Na pierwszy plan wysuwa się rolnictwo.

1262 r. – Układ w sprawie przebiegu granicy śląsko-morawskiej. Biała stanowi część składową piastowskiego Śląska.

1270 r. – Biała notowana jako miasto spełnia rolę powiatu. Pierwotna osada otrzymuje nazwę Stare Miasto.

29. XI. 1311 r. - Biała otrzymuje prawa miejskie z nadania Księcia Kazimierza Opolczyka.

1372 r. – Henryk Niemodliński nadaje Białej prawo wrocławskie czyli magdeburskie.

1397 r. – Posiadłości bialskie przechodzą pod władanie książąt Oleśnickich spokrewnionych z Kożuchowskim.

1428 r. – Najazd Husytów na Ziemię Prudnicką. Bolko V wykupuje stu żołnierzy wziętych do niewoli, pochodzących z Białej, Strzeleczek i Prudnika. Przez Białą przemaszerowała duża Armia Husytów, plądrując miasto.

1544 r. – W Białej wybucha wielki pożar, który niszczy wszystkie drewniane budowle nie szczędząc kościoła. W tym też roku następuje jego przebudowa. W obrębie murów powstają budowle murowane.

1533 r. – Białą zarządza Jerzy Hohenzollern, wprowadza i popiera protestantyzm, który bardzo słabo i z oporem przyjmowany jest przez mieszkańców miasta.

1601 r. – Cesarz Rudolf wydaje dekret zapewniający Żydom prawo stałego pobytu w Białej, władzom miejskim opiekę nad nimi. Do herbu miasta wprowadzony zostaje herb rodowy Prószkowskich - dwie podkowy.

1656 r. – Budowa kaplicy cmentarnej - wotywnej na cmentarzu przy kościele pod wezwaniem św. Fabiana i św. Sebastiana (zburzona w 1945 r.). Do dnia dzisiejszego zachowały się fragmenty tablicy nagrobnej Jana Hordsteina starosty bialskiego, marmurowa płyta z kartuszem herbowym oraz dzwon.

1687 – 1688 r. – W Białej, Starym Mieście, Łączniku, Śmiczu, Prężynie, Ligocie, Gostomii, Solcu, Wierzchu, nabożeństwa odprawiane są w języku polskim,

1780 r. – Żydzi stanowią 49,2% mieszkańców Białej. Notuje się 40 domów własnych - żydowskich, co stanowi 17% ogółu budynków. Na 2036 mieszkańców 1001 Żydów.

1784 r. – W Białej istnieje 27 zawodów rzemieślniczych i pracuje 98 mistrzów rzemiosł przetwórczych. Najliczniej występują zawody krawców i szewców (po 16 osób), dziewięciu mieszczan zajmuje się gorzelnictwem, jest 6 piekarzy, l aptekarz, 3 balwierzy, l introligator, 3 bednarzy, 9 murarzy, l farbiarz, 8 rzeźników, 2 złotników, l szklarz, 7 kuśnierzy, 2 młynarzy, l kołodziej, 5 rymarzy, l piernikarz, 2 garbarzy, 2 tapicerów, 3 ślusarzy, 9 kowali, l kominiarz, 3 mydlarzy, 4 powroźników, l pończosznik, 6 stolarzy, 2 garncarzy.
Kasztelanii bialskiej podlegały: miasto, Stare Miasto, Szynowice, Józefów, Wasiłowice, Ligota, Otoki, Grabina, Śmicz, Prężyna.

1791 r. – Wybucha drugi wielki pożar w mieście, który niszczy wszystkie budowle drewniane oraz kościół. Kroniki datują powstanie pierwszej cegielni, która dostarcza cegłę na odbudowę miasta.

1807 r. – Miasto liczy 2267 mieszkańców. Spadek spowodowany wojną francusko - pruska.

1812 r. – W Białej szeroko rozwija się przemysł hafciarstwa i koronkarstwa.

1813 r. – W Białej przy ulicy Wałowej i Szkolnej kwaterują wojska Napoleona.

1819 –1848 r. – W Białej istnieją dwie szkoły: niemiecka w obrębie miasta, polska poza jego murami.

1834 r. – Biała liczy 2613 mieszkańców w tym 912 Żydów.

1845 r. – Dzięki odpowiednim pokładom gliny, w Białej i najbliższej okolicy rozwija się przemysł ceramiczny. Miasto liczy 2684 mieszkańców w tym 591 Żydów.

1871 r. – Wśród mieszkańców Białej zanotowano 18,5% analfabetów.